Χατζηβαλάσης για όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ: ” ΩΣ ΕΔΩ!”

Ο Γιώργος Χατζηβαλάσης αποφάσισε να τοποθετηθεί για όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο κόμμα της καρδιάς του, σε μια εξόχως ενδιαφέρουσα τοποθέτηση.

Διαβάστε:

“Παρακολουθώ με «δικαιολογημένη ανησυχία» τις εξελίξεις στο κόμμα. Μέχρι τώρα απέφυγα επιμελώς να πάρω θέση σε όσα διαδραματίζονται, αλλά ο τακτικιστικός παραλογισμός με ξεπερνάει.

Περιμένω με εύλογη απορία τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της 11ης Νοεμβρίου, αυτού του ιδιόμορφου “Ψυχιατρικού Ιδρύματος”, στην οποία παραπέμφθηκαν οι διαγραφές των τεσσάρων.

Περιμένω να ακούσω τις δικαιολογίες περί ελευθεριακής εσωτερικής οργάνωσης, που αποσκοπούν στο να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα ορεινό «συριζοχώρι», με αρρύθμιστη δομή και σχέσεις, όπου ο καθένας μπορεί να πετάει τον χαρταετό του, να λέει και να κάνει ό,τι θέλει και στο τέλος να “περνάει” του πιο μάγκα. Και ποιος είναι στην πραγματικότητα ο πιο μάγκας στην ορεσίβια και “κτηνοτροφική” αυτή παράδοση; Μα όποιος έχει μεγαλύτερο μαντρί ή φράξια στο πολιτικό ανάλογο.

Δεν μπορεί κανείς να βγαίνει στα κανάλια με την ιδιότητα του ιστορικού στελέχους και επικαλούμενος την «δικαιολογημένη έκφραση ανησυχίας», να καταγγέλλει τον Πρόεδρο ως πράκτορα, διαπλεκόμενο με το σκοτεινό διαδίκτυο, να ανακοινώνει ταυτόχρονα την ίδρυση νέου κόμματος (το οποίο έχει βαφτίσει κιόλας «ΑΟΡΑ») και να πιστεύει ότι θα μείνει στο απυρόβλητο. Η επίκληση ότι κάποιος είναι «ιστορικό στέλεχος», σημαίνει άραγε ότι επηρέασε και τον ρου της ιστορίας; Μήπως ήρθε ο καιρός, να ξεκαβαλήσουν κάποιοι από τα καλάμια τους;
Από πότε η δικαιοσύνη είναι αντικείμενο συσχετισμού δυνάμεων, παζαριών και ισορροπίας φατριών; Πως παντρεύεται η απόδοση δικαιοσύνης στην εσωτερική κομματική ζωή με το κύριο πολιτικό μας σύνθημα για «Δικαιοσύνη Παντού»; Εκτός αν αυτά τα λέμε για τους άλλους…

Ακούω ότι στις 11 Νοέμβρη θα μετρηθούν τα κουκιά, όπου η Κεντρική Επιτροπή θα ψηφίσει και θα αποφανθεί, για το κατά πόσον ο Πρόεδρος του κόμματος είναι όντως πράκτορας ποικίλων συμφερόντων και διαπλοκής. Περισσότερο, όμως, περιμένω να δω το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Προφανώς θα καταψηφίσουν τις διαγραφές τρεις κατηγορίες:

α) οι προς αποχώρηση,
β) οι αυτόχειρες, (διότι σίγουρα υποκρύπτουν αυτοκτονική διάθεση όσοι πιστεύουν ότι ένας τόσο βάναυσα απαξιωμένος Πρόεδρος μπορεί να σταθεί) και
γ) οι γνωστοί «μαϊντανοί», που έχουν ταυτίσει την εκλογή τους με τον λόγο ύπαρξης τους και εκλέγονται σε κάθε Συνέδριο, με τα γνωστά χαρτάκια-συμμαχίες, που διανέμουν στους συνέδρους.

Αν δεν σκοπεύεις να το κάνεις καλοκαιρινό, δεν πας το θέμα στην Κεντρική Επιτροπή.

Αν δε διαγράψει τελικώς το κόμμα (όχι ο Πρόεδρος) τα συντρόφια-κατηγόρους του, τότε ο θιγόμενος Πρόεδρος θα πρέπει να τους ζητήσει και συγγνώμη που τους έβαλε σε τόση ταλαιπωρία ή εναλλακτικά μπορεί να προσφύγει στο Πρωτοδικείο μηνύοντας τους για συκοφαντική δυσφήμιση.
Υπάρχει βέβαια και η τρίτη λύση, του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν στο πρώιμο ΠΑΣΟΚ ζητούσαν αρκετά μέλη την διαγραφή του Προέδρου, όπως κάνει τώρα ο σ. Δρίτσας με σχεδόν πενήντα χρόνια καθυστέρηση. Πάντως εκείνος δεν το έθεσε σε ψηφοφορία…”