Συγκινητική αναφορά του Γιώργου Χατζηβαλάση για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή

Συγκινητική αναφορά του Γιώργου Χατζηβαλάση για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή

Ο επικεφαλής της “Δράσης Πολιτών”, Γιώργος Χατζηβαλάσης, με αφορμή την συμπλήρωση φέτος 100 ετών από την Μικρασιατική καταστροφή, έκανε μια συγκινητική αναδρομή στα γεγονότα εκείνης της εποχής που αξίζει να διαβάσετε:

“1922 – 2022 Εκατό χρόνια από την μεγαλύτερη καταστροφή της σύγχρονης ιστορίας μας

Φεύγοντας το 2021 πήρε μαζί του και τις φιέστες για τα 200 χρόνια της εθνικής παλιγγενεσίας. Δεν θα μπω στον πειρασμό να τις κρίνω. Έχουμε μπουχτίσει όλοι από το δηλητήριο του αρνητισμού. Ό,τι κι αν ήταν, καλώς ήταν και καλώς έγινε, γιατί πρέπει να θυμόμαστε πως ξεκινήσαμε και να τιμάται τη μνήμη αυτών που πάλεψαν για να είμαστε σήμερα ένα ελεύθερο κράτος στον παγκόσμιο χάρτη. Όμως, εκτός από τις γιορτές για τις επιτυχίες μας, πιο επιβεβλημένο είναι να θυμόμαστε και τις εθνικές καταστροφές από τα λάθη μας.

1922 – 2022

Σαν ειρωνία, λοιπόν, με την έλευση του 2022 καλούμαστε να περάσουμε από τα πανηγύρια στο θρήνο. Συνεχίζοντας την “κατάρα” της φυλής, δεν προλαβαίνουμε να ολοκληρώσουμε το «δόξα τω Θεώ» κι αρχίζουμε το «βοήθα Παναγιά».
Είναι απόλυτα κατανοητή η ανάγκη απάλειψης του πόνου, είναι, όμως, πιο αναγκαία η μνήμη της μεγαλύτερης εθνικής καταστροφής της σύγχρονης ιστορίας μας και η ανάδειξη των αιτιών της, γιατί είναι και ο μοναδικός τρόπος να διδαχτούμε από αυτήν για να μην την ξαναζήσουμε στο μέλλον! Δεν θα μπω και πάλι στον πειρασμό να καταφύγω σε επιφανειακές και κούφιες νουθεσίες, στις οποίες καταφεύγουν όσοι θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη γνώση. Όχι! Είμαι πολύ “μικρός” για να δίνω συμβουλές. Ο καθένας μας, προσφυγικής ή μη καταγωγής, κουβαλά στο DNA του το στίγμα αυτού του εθνικού θρήνου. Ας ψάξουμε μέσα μας -γιατί εκεί βρίσκεται το σαράκι που κατατρώει τις σάρκες μας- ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας απέναντι στην πατρίδα και στα παιδιά μας κι ας κάνουμε πράξη το «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ» στον εθνικό διχασμό! Μπορεί να διαφωνούμε σε πολλά, πάντα θα έχουμε, όμως, ένα να μας ενώνει…

* Στη μνήμη των 500.000 νεκρών και του 1.250.000 προσφύγων!”

Αφήστε μια απάντηση