Ο Σωτήρης Αποστολίδης αρθρογραφεί: Σύγχρονες ασπιρίνες απέναντι στον προχωρημένο καρκίνο της ανήλικης βίας

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ

“ΠΑΙΔΕΙΑ – ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ …ΚΑΙ ΟΙ -ΘΕΩΡΗΤΙΚΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ -ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ
ΑΣΠΙΡΙΝΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΗΣ ΑΝΗΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ .

Η έννοια του βιασμού , έχει έναν πολυδιάστατο χαρακτήρα , με πολλά παρακλάδια και
ψυχολογικά αποτελέσματα , πέραν της καθεαυτού σωματικής βιαιοπραγίας..
Βιώνουμε την βία στους ανήλικους , στα σχολεία και γενικότερα , με μια ιδιαίτερα μεγάλη
βαρβαρότητα .
Αραγε λες γιατί ; Τι φταίει ; Πως εξελίχθηκε αυτό.
Δημιουργήθηκε λοιπόν το καρκίνωμα αυτό , της βίας στους ανήλικους και οι
επιστημονικοί ειδήμονες , εφοδιασμένοι από την πλούσια βιβλιογραφία και τις
επιστημονικές ορολογίες , δημιουργούν ημερίδες , πιθανόν , επιδοτούμενες , για να μας
πουν ότι υπάρχουν οι σύγχρονες ασπιρίνες , που θα απαλύνουν το καρκίνωμα αυτό.
Δυστυχώς όμως όλα αυτά είναι απλά και μόνον , μια ατέρμονη θεωρητική προσέγγιση ,
διότι η πολιτεία καθώς και οι εγνωσμένης αξίας επιστήμονες , θα έπρεπε να εστιάσουν
στην πρόληψη και μή γένεση του καρκινώματος αυτού.
Η παιδεία, είναι η καρδιά της κοινωνίας μας, που υποτίθεται ότι είναι ένας από τους
σημαντικότερους πυλώνες του Ελληνικού κράτους. Το ενδιαφέρον του κράτους για την
παιδεία, όμως, , αμφισβητείται έντονα όταν βλέπουμε την πραγματικότητα που
αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εκπαιδευτικοί μας.
Το υπουργείο Παιδείας, σε θεωρητικό επίπεδο, προβάλλει τη σημασία της εκπαίδευσης.
Παρά ταύτα, οι εκπαιδευτικοί μας πνίγονται σε μια ατελείωτη γραφειοκρατική εργασία,
που τους απομακρύνει από την ουσιαστική διδασκαλία και την καλλιέργεια της γνώσης
και των αξιών στα παιδιά μας. Η γραφειοκρατία αυτή όχι μόνο απομυζά τον χρόνο και την
ενέργειά τους, αλλά τους στερεί και την έμπνευση να διδάξουν με πάθος και αφοσίωση.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα ανήλικα παιδιά μας αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα όπως
η βία και η έλλειψη συναισθηματικής ευαισθησίας. Πώς είναι δυνατόν να αναπτύξουν την
ενσυναίσθηση όταν δεν διδάσκονται σε βάθος οι αρετές της ζωής; Οι αρετές που δίδαξαν
οι μεγάλοι φιλόσοφοι της αρχαιότητας, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και
ο Ησίοδος, φαίνεται να έχουν χαθεί στις σελίδες της ιστορίας και να μην βρίσκουν τον
δρόμο τους στα σχολικά προγράμματα.
Η εκπαίδευση δεν είναι απλώς η μετάδοση γνώσης, είναι η καλλιέργεια του ήθους, της
κριτικής σκέψης και της αγάπης για τη μάθηση. Ο Σωκράτης δίδασκε την αρετή μέσω του
διαλόγου, ο Πλάτωνας μιλούσε για την ιδανική πολιτεία όπου η παιδεία είναι ο
ακρογωνιαίος λίθος της κοινωνίας, ο Αριστοτέλης ανέλυε τις ηθικές αρετές και ο Ησίοδος
εξυμνούσε τις αξίες της δικαιοσύνης και της εργατικότητας.
Αυτές οι διδασκαλίες πρέπει να βρουν τη θέση τους στα σχολεία μας, να γίνουν
αναπόσπαστο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η καλλιέργεια των νέων πρέπει να
είναι ο πρωταρχικός στόχος της παιδείας, και όχι η άσκοπη γραφειοκρατία που αποσπά
τους εκπαιδευτικούς από το λειτούργημά τους.
Όπως ένα παιδί χρειάζεται την ειδική αγωγή , λόγω ειδικών παθήσεων , έτσι και ένα παιδί
που δεν πάσχει , χρειάζεται την σωστή καθοδήγηση , ώστε να είναι κατανοητή η
σημαντικότητα του να έχει και να πλαισιώνεται ένας άνθρωπος από αρετές , ιδανικά και

αξίες στην ζωή. Κατά συνέπεια και με αυτόν τον τρόπο αποκτά την ενσυναίσθηση και θα
καταδικάζει κάθε είδους βίαιες πράξεις , είτε ψυχολογικές , είτε συναισθηματικές , είτε
σωματικές.
Ευπροσδοκώ , ότι το Ελληνικό κράτος θα αναγνωρίσει την πραγματική σημασία της
παιδείας και θα πράξει τα δέοντα για να απελευθερώσει τους εκπαιδευτικούς μας από τα
δεσμά της γραφειοκρατίας, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να επικεντρωθούν στην
ουσιαστική εκπαίδευση των παιδιών μας, που είναι το μέλλον της κοινωνίας μας”.

*Ο Σωτήρης Αποστολίδης είναι ενεργός πολίτης του Δήμου Θερμαϊκού και υποψήφιος Συμπαραστάτης του Δημότη.